Łeba, Ustka, Władysławowo, Sopot, Hel, Międzyzdroje, Kołobrzeg
05 czerwiec 2011r.
Lębork — miasto powiatowe nad rzeką Łebą, był starą osadą słowiańską, która przed rokiem 1285 otrzymuje od księcia Mściwoja II prawo miejskie. W czasie panowania krzyżackiego, trwającego od 1310 do 1466 roku, napływają do Lęborka koloniści niemieccy. Miasto otrzymuje silne mury obronne umocnione licznymi wieżami i basztami. W celu utrzymania w posłuszeństwie jego mieszkańców oraz obrony posiadłości krzyżackich wznosi Zakon w pobliżu murów miejskich warowny zamek, dochodów zaś dostarcza zbudowany wielki młyn zbożowy. Po pokoju toruńskim (w r. 1466) przechodzi Lębork w ręce lenników Polski książąt zachodnio-pomorskich. Z chwilą wygaśnięcia rodu książęcego w 1637 r. wraca miasto do Polski, by następnie wraz z ziemią lęborską i bytowską przejść w r. 1657 we władanie elektora brandenburskiego. Ostatecznie Prusy opanowują te ziemie po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 r. W wyniku polityki państw zachodnich, pragnących widzieć silne Niemcy dla szachowania Związku Radzieckiego, powiaty lęborski i słupski nie weszły w skład państwa polskiego w 1918 r. Polska odzyskuje Lębork dopiero w 1945 roku i natychmiast przystępuje do uruchomienia zrabowanych i zdewastowanych fabryk. Dziś czynne są tu placówki przemysłu spożywczego jak: młyn, browar i wielka roszarnia lnu; przemysł drzewny d/sponuje zakładami, jak: tartaki, fabryka beczek i wytwórnia walizek. Pracują tu również cegielnie, kaflarnia, fabryka papy i inne. Plan 6-letni przewiduje dalszą rozbudowę miasta i jego przemysłu. Zwiedzanie. Z nowoczesnych budowli Lęborka wyróżnia się położony niedaleko dworca przy Al. Zwycięstwa gmach szkoły ogólnokształcącej, w pobliżu którego znajduje się wielkie boisko sportowe. Na wymienienie zasługuje również kompleks budynków mieszczących Liceum Pedagogiczne, którego główny gmach posiada ładne, nowocześnie rozplanowane i godne zwiedzenia wnętrze. W pobliżu rynku, przy ul. Młynarskiej mieści się w dużym budynku Powiatowego Domu Kultury podlegające Ministerstwu Itultury i Sztuki muzeum posiadające stałą wystawę archeologiczną, ukazującą najdawniejszą przeszłość ziemi lęborskiej. Obok rynku znajduje się okazały, późnogotycki ceglany kościół św. Jakuba z XV wieku. Z zewnątrz zwraca uwagę wysoka wieża o interesującym układzie wnęk, urozmaicających powierzchnię ścian. Przykrywający ją siodłowy dach pochodzi z 1910 roku. Ciekawie przedstawia się fryz ceglany obiegający prezbiterium oraz szczytnica zamykająca dach od wschodu. Wnętrze kościoła jest 3-nawową halą. Zburzone w XVII wieku gwiaździste sklepienie zrekonstruowano w 1910 roku.