Noclegi nad morzem w Polsce

Powojenny Gdańsk

07 czerwiec 2012r.

Działania wojenne przyniosły Długiemu Targowi olbrzymie zniszczenia, które usunięto w ciągu kilku lat powojennych. Na wschód od Ratusza Głównego Miasta, oddzielony od niego jedynie wąską uliczką i dwoma kamieniczkami, wznosi się Dwór Artusa (19). Uzyskał on swą nazwę od legendarnego króla dawnych Brytów — Artusa, opiewanego w opowieściach i poematach średniowiecznych, będącego ideałem cnót rycerskich. Postać króla Artusa staje się niezmiernie popularna w XIV w. pośród możnego patrycjatu zwłaszcza na terenie północnej Europy, m. in. również i w takich miastach pomorskich jak: Toruń, Chełmno, Malbork, Elbląg, Królewiec, Ryga, Braniewo, a przede wszystkim Gdańsk. Mieszczaństwo pragnące naśladować rycersko-dworskie formy życia zawiązuje stowarzyszenia zwane bractwami, których celem prócz uprawiania praktyk religijnych było życie towarzyskie a także oddawanie się grom i ćwiczeniom rycerskim. Najpopularniejsze były Bractwa Sw. Jerzego i ich członkowie odgrywali główną rolę w dziedzinie przygotowywania mieszkańców do walki na^murach miejskich. Członkowie bractw odbywali zebrania początkowo na wolnym powietrzu, a następnie w specjalnie budowanych reprezentacyjnych pałacach, które nazywano Dworami Artusa. Zebrania te poświęcone były zaprawie do walki, dyskusjom na wszelkiego rodzaju tematy, opowiadaniom o przygodach, odgadywaniu zagadek, występom rybałtów, kuglarzy, akrobatów, błaznów, grajków itp. Bardzo często odbywały się również składkowe uczty, urządzano tańce, widowiska, popisy fechtunku, a przy każdej okazji pito ogromne ilości piwa. W Gdańsku "curia vegis Arthus" — Dwór Króla Artusa istniał już w 1350 r. Następny murowany, wzniesiono pod koniec XIV w., lecz spłonął on w 1476 r. Fundamenty tej budowli odkryto niedawno w podziemiach obecnego Dworu Artusa, który pochodzi z 1481 r. Jego wnętrze to ogromna, zajmująca 450 m2 powierzchni sala. Nakrywa ją przepiękne, wsparte na 4 wysmukłych kolumnach gotyckie sklepienie. Pierwotny wygląd prócz sklepienia posiada północna, obrócona w stronę ul. Chlebnickiej fasada. Południowa ściana od strony Długiego Targu uzyskała w 1552 r. z okazji przyjazdu do Gdańska króla Zygmunta Augusta piękną renesansową oprawę, znaną ze znajdującego się w Muzeum pomorskim w Gdańsku a pochodzącego z Czerwonej Sali Głównego Ratusza obrazu "Alegoria handlu gdańskiego". Dzisiejszą formę południowej ścianie nadał w 1. 1616—<17 budowniczy gdański Abraham van den Błock. O powstaniu frontowej ściany w epoce gotyku mówią dziś jedynie kształty trzech ogromnych, zamkniętych ostrołukowo okien. Boniowanie dolnej części fasady, figury Scypiona Afrykańskiego, Temistoklesa, Camillusa i Judy Machabeuisza — starożytnych bohaterów, obrońców ojczyzny, a także okazały portal z popiersiami króla Zygmunta III i królewicza Władysława pochodzą z okresu renesansu. W tym czasie również powstała piękna, zwieńczona ażurową balustradą renesansowa attyka. Zdobią ją alegoryczne, umieszczone we wnękach posągi Sprawiedliwości i Siły. Szczyt dachu wieńczyła od wieków" figura bogini Fortuny. Przy schodach przedproża stoją 2 lwy z tarczami z herbem Gdańska, wykonane w okresie międzywojennym i ustawione na miejscu dawniejszych, z których jeden trzymał tarczę z polskim orłem. Obok przedproża znajduje się wejście do ogromnych, sklepionych piwnic. Nakrywająca wejście kopułka zwieńczona jest postacią boga kupców Merkurego. Podczas działań wojennych w 1945 r. spłonął Dwór Artusa, a większa część jego wspaniałych sklepień runęła. Odbudowa przywróciła dawny wygląd zabytkowej budowli. Ocalało w większości niezwykle bogate wyposażenie przechowywane obecnie w Muzeum Pomorskim w Gdańsku lub w składnicy konserwatorskiej. Gospodarze Dworu Artusa — bractwa kupieckie ozdobiły jego wnętrze z niesłychanym przepychem. Umieszczono tam liczne i cenne pod względem artystycznym a także dokumentalnym dzieła plastyki i wspaniałe wyroby rzemiosła artystycznego. Z okresu średniowiecza zachowała się tylko piękna gotycka rzeźba z drzewa dłuta Hansa Branda wykonana na zlecenie Bractwa Sw. Jerzego i przedstawiająca znaną opowieść o św. Jerzym, który w obronie księżniczki zabija groźnego smoka.