Noclegi nad morzem w Polsce

W Łebie należy zwiedzić...

11 sierpień 2011r.

W Łebie należy zwiedzić następujące obiekty: Stara Łeba. Idziemy do niej z dworca ulicą w lewo i minąwszy wędzarnię ryb i bazę rybacką PGR dochodzimy po kilkunastu minutach do małej kapliczki, gdzie należy skręcić na prawo w las, w kierunku wielkich schronów. Za schronami, w odległości kilkudziesięciu metrów od szosy znajdują się ruiny gotyckiego XIV-wiecznego kościółka św. Mikołaja. Wydmy i młody las otaczają dawny rynek Starej Łeby. Jezioro Łebsko. Wschodni jego kraniec oddalony jest około 2 km od Łeby. Jedzie się do niego drogą wymienioną przy opisie poprzedniej wycieczki, należy się jednak skierować ku osadzie Rąbek, leżącej nad jeziorem, w odległości blisko 4 km od miasteczka. Jezioro Łebsko powstało z rozległej zatoki morskiej. Akumulacyjna działalność prądów bałtyckich odcięła je potężnym wałem mierzei i zamieniła na jezioro przybrzeżne, zasilane wodą kilku strumieni, z których największy, Łeba, odpływa następnie do Bałtyku. Powierzchnia jez. Łebsko, leżącego o 30 cm wyżej niż pobliskie morze, wynosi 75 km kw. Długość jego dochodzi do 17 km, a szerokość do około 8 km. Jezioro zarasta, spłyca się i maleje. Największa jego głębokość wynosi 5,3 m. Niegdyś sięgało ono znacznie dalej na południe, o czym mówi daleko od dzisiejszego brzegu, na południowo-wschodniej stronie odkopana w 1896 r. 13,5 m długa łódź słowiańska. Na północ od wspomnianej osady rozpoczynają się ruchome wydmy oraz odsłonięty przez ich przesunięcie "zamarły las". Dalsza, bardzo ciekawa, lecz trudna wycieczka prowadzi na zachód północnym brzegiem jez. Łebsko. W odległości około 8 km od Łeby spotykamy wydmę wysokości 42 m — Łącką Górę. Ze szczytu jej roztacza się piękny widok. Przed wojną nagrywano tu filmy wymagające pustynnego tła. Po następnych 6 kilometrach marszu dochodzimy do niezmiernie ciekawej osady rybackiej, zamieszkanej w okresie połowów tylko przez mężczyzn. W osadzie znajdują się jedynie kurne chaty i szałasy pokryte sitowiem. Osada ta. nosząca nazwę B o 1 e n i e c, wspomniana jest w dokumencie Bogusława X oraz w protokole sądowym z 1558 roku. Dwa kilometry dalej spotykamy następną osadę Dębe i grupę wydm przy zachodnim krańcu jeziora Łebsko, zwanych Sowimi Górami. W pobliżu, na najwyższej wydmie — latarnia morska C z o ł p i n o. Na południe stąd, między jeziorami Łebsko i Gardno, u stóp widocznego z dala wzgórza miejsca dawnych pogańskich praktyk religijnych, zamieszkują potomkowie ocalałych od zalewu germańskiego Słowińeów. Miejscowości Izbica, a zwłaszcza Kluki zamieszkane są przez ostatnich potomków wielkiego niegdyś plemienia słowiańskiego. Wśród pozostałych mieszkańców: Klików, Czyrów, Kajczyków. Projów, Kirków itp. przechowało się wiele dawnych zwyczajów rodzinnych, budownictwo i stara kultura ludowa oraz strzępy mowy słowińskiej. Zapomniani przez szlachecką Polskę, prześladowani przez Prusaków, trwali przez wieki wśród bagien i jezior. Odkrył ich w 1856 r. uczony rosyjski Aleksander Hilferding i opisał w dziełku "Ostatni Słowianie na południowym brzegu Morza Bałtyckiego". W końcu XIX w. wzrosło w Polsce zainteresowanie tymi problemami. Zajmował się sprawą Słowińeów uczony polski Alfons Parczewski. Potem przebywał tu językoznawca Mikołaj Rudnicki. Z niebezpieczeństwa wynarodo^ wienia ostatniej grupy słowińeów zdawała sobie również sprawę młoda ludowa inteligencja kaszubska, co oddał w poemacie poeta kaszubski Hieronim Derdowski. Polska Ludowa otoczyła Słowińców najserdeczniejszą opieką i stworzyła im odpowiednie warunki bytowania. Piesza wycieczka na zachodni brzeg jez. Łebsko jest niezmiernie uciążliwa. Najlepiej jest wybrać się tam łodzią rybacką, o ile dopisuje trwała pogoda. Wyprawa ta ukaże * nam dziki i pierwotny krajobraz oraz da możność poznania swoistego życia i pracy mieszkańców'tej okolicy. Na wschód od Łeby warto wybrać się nad jez. Sarbsko. Od morza oddziela je mierzeja, na której występują wędrowne wydmy, zasypane lasy, a także błotniste"* wysychające w lecie jeziorka. Jezioro Sarbsko rozpoczyna się 1 km od Łeby i połączone jest z rzeką sztucznym kanałem. Niegdyś było ono częścią wielkiego jeziora Łebskiego. Sarbsko posiada długość około 7 km, a głębokość do 3 m. Na jego południowo-zachodnim krańcu znajduje się wieś Nowęcin, posiadająca szkołę rolniczą.