Noclegi nad morzem w Polsce

Zwiedzanie Kartuz

17 czerwiec 2012r.

Zwiedzanie Kartuz, Muzeum Kaszubskie. Po przyjeździe od strony Gdańska należy skręcić tuż za torem kolejowym na ulicę Kościerską, przy której, w odległości kilkudziesięciu metrów od skrzyżowania, stoi po lewej stronie budynek mieszkalny przeznaczony przez miejscowe władze na siedzibę Muzeum Kaszubskiego w Kartuzach. W jego wnętrzu na parterze i piętrze zorganizowano ciekawą ekspozycję bogatego dorobku ludu kaszubskiego w dziedzinie kultury materialnej, sztuki i folkloru. Jest to niezwykle cenny zbiór, gromadzony w ciągu kilkudziesięciu lat przez obecnego kierownika tej placówki Franciszka Tredera. Lud kaszubski jest jedynym z licznych lechockich plemion pomorskich, które twardo odparło wielowiekowy napór germański i — podobnie jak lud śląski — zachowało pełne poczucie przynależności do narodu polskiego. Kaszubi żyjąc w niezwykle trudnych warunkach materialnych — na nieurodzajnych, piaszczystych i kamienistych glebach, pozbawieni jakiejkolwiek opieki, a nawet pogardzani i ośmieszani przez miejscową szlachtę, zaś później przez jun-kierstwo pruskie, zapomniani przez ludność innych obszarów Polski, zorganizowali w ciężkiej walce o byt oryginalny przemysł ludowy i artystyczny, stworzyli pełen czaru świat pieśni, podań, legend, zagadek i baśni. Ten ich ważki z punktu (widzenia kultury dorobek dopiero obecnie został potraktowany przez władze należycie i wyeksponowany w kilku placówkach muzealnych. Niewątpliwie najzasobniejszą i najciekawszą z nich jest muzeum kartuskie. Przeglądając ekspozycje muzeum w Kartuzach można zobaczyć działy: Rolnictwa — z narzędziami rolniczymi i przedmiotami służącymi do przechowywania produktów rolnych oraz przygotowania pokarmu; Rzemiosła — gdzie ukazane są najróżniejsze narzędzia używane przez stolarzy, kowali, bednarzy, kołodziejów i innych rzemieślników oraz ich wyroby potrzebne na co dzień w gospodarstwie; Haftowany złotą nicią czepiec, tzw. złotogłowie kaszubskie, z Muzeum Kaszubskiego w Kartuzach, Transportu — gdzie zgromadzone są przedmioty używane do przenoszenia wody, nawozu, płodów rolnych, uprząż dla bydła itp.; Łowiectwa i rybołówstwa — z najrozmaitszymi przyborami, zwłaszcza w dziedzinie połowu ryb, jednego z najważniejszych zajęć Kaszubów żyjących w sąsiedztwie niezliczonych jezior; Tkactwa — najniezbędniejszego z rzemiosł, które reprezentowane jest przez kilkadziesiąt narzędzi własnego pomysłu, a także ciekawe tkaniny kaszubskie i wreszcie sztuki ludowej, której interesująca ekspozycja świadczy o zdolnościach artystycznych Kaszubów sięgających tradycjami setek lat wstecz. Sztuka reprezentowana jest przede wszystkim przez ceramiką ze znanych warsztatów, głównie neclowskiego i meisnerowskiego, hafty zabytkowe i współczesne z unikalnymi dziś czepcami kaszubskimi, tzw. złotogłowiem, pochodzącymi co najmniej sprzed wieku. Prawdziwymi ozdobami zbioru są oryginalne rzeźby kaszubskie, dawne świątki i dzieła współczesne wykonane głównie z drzewa. Na uwagę zasługują interesujące wyroby z bursztynu, rogu, sławne plecionki z korzeni sosny, słomy i rzadkość — kaszulbskie obrazki na szkle. Osobna grupa to piękne skrzynie i szelbiągi*, ozdobnie malowane, interesujące w kształcie i formach zdobniczych. Warto też przypatrzeć się zabawkom dziecięcym, a zwłaszcza oryginalnemu zespołowi traczy i rębaczy poruszających się dzięki pomysłowej maszynerii.